ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 |
مضامین والای دعای عرفه و تاثیر فراوان بر روح
روز عرفه از ایام باشکوه و عظیم است. روزی است که درهای آسمان را برای پذیرش تضرعهای عاشقانه بندگان ذات اقدس اله میگشایند و باز هم آن فاعل بالعشق خواهان بازگشت اشرف مخلوقاتش به بارگاه امناش است . آری باز هم فرصت برای بازگشت انسان به اصل و جایگاه اعلی اولیهاش را فراهم میکنند، چقدر بزرگوارند و بزرگوارانه رفتار میکنند. چقدر ظلم کردیم! چقدر نادیده گرفتیم آن همه رحمت را! ولی باز هم میخوانندمان، دعوتمان میکنند و میخواهند همچو شب قدر به ارزش و منزلت خود نائل شویم. آری روز عرفه، روزی است که حق تعالی بندگان خویش را به عبادت و اطاعت خود دعوت کرده و از آن سوی سفره جود خود را برای آنها گسترانیده است.
شیطان را در این روز در غل و زنجیر میکشد و باز هم زمینه پیروزی انسان را بر نفس فراهم میکند. امام صادق (علیه السلام) فرمودهاند: اگر شخص گناهکاری نتواند در شبهای قدر خود از قدر و منزلت خود به نحو احسنت استفاده کند و بهره گیرد، میتواند در این روز از امتیازات برخورداری از رحمت الهی برخوردار شود.
1. آوردهاند که: زمانیکه جبرییل مناسک حج ابراهیمی را به ابراهیم خلیلالله میآموخت، چون به عرفه رسید به او گفت: (عرفت) و او پاسخ بلی را داد - لذا به این نام خوانده شد.
2. همچنین آوردهاند که: مردم از این جایگاه به گناه خود اعتراف میکنند و بعضی آن را از جهت تحمل و صبر و رنجی میدانند که برای رسیدن به آن باید متحمل شوند، چرا که یکی از معانی «عرف» صبر و شکیبایی است.2
3. همچنین در روایتی آمده که آدم و حوا پس از هبوط از بهشت و آمدن به کره خاکی در این سرزمین یکدیگر را یافتند و به همین دلیل عرفات و این روز عرفه نام گرفته است.3
برای این روز دعاهایی از ائمه اطهار علیهم السلام وارده شده است که کم و بیش با دعای امام حسین علیه السلام و امام سجاد آشنا هستیم .
دعای عرفه امام حسین علیه السلام که در این روز در مجالس مختلف خوانده می شود و رسانه ها بخوبی آن را پوشش می دهند خود به تنهایی همه مباحث فلسفی و عرفانی و اصول و عقاید را در بر دارد . به جرأت می توان گفت کمتر کسی است که دعای عرفه را بشنود و در آن تأمل کند و تحت تأثیر قرار نگیرد .
دعای عرفه شامل همه آن حرف هایی است که در لحظات معنوی و روحانی خود می خواسته ایم با خدای خوبمان در میان بگذاریم و هرگز لفظش را پیدا نمی کردیم وقتی دعا آغاز می شود و ما هم همراهش می شویم چیزی نمی گذرد که خود را در عالمی دیگر احساس می کنیم واقعا که امام حسین علیه السلام چقدر حساب شده و دقیق آداب دعا را به جا می آرود تسبیح و تقدیس ذات مقدس پروردگار وارد می شود و با برشمردن بسیار از نعمت های مادی و غیر مادی که شاید ما هرگز برای سپاس از آن ها کلامی به زبان نیاورده باشیم و ارزششان را درک نمی کردیم همه ما را متوجه آن ها می کند و با دقت و ژرف نگری ما را به نعمت قرآن و اسلام که پناه و مأمن بشر هستند تا روز قیامت متوجه می سازد و با توصیف های دقیق و به جایی از آن ها (که شرح هر کلمه اش مبحثی جداگانه را می طلبد ) در خواست های متعالی و ارزشمند خود را به درگاه بی نیاز اظهار می دارد .
سخنان امام حسین علیه السلام که از اعماق وجودش نشأت میگرفت آنچنان والاست قلم از توصیف آن عاجز است فقط باید وضویی ساخت و برای ساعتی دل از دنیا شست و وارد وادی آن شد و خود را در امواج معرفت و نورانیتش رها کرد آن وقت خود گواه خواهیم بود که این دعای با عظمت با روح و جان آدمی چه می کند .
1- ایشان دعای خود را با ستایش خداوند آغاز میکند، ستایشی زیبا و یکتا.
«ستایش خداوندی را سزاست که چیزی قضایش را دور نمیسازد و از اعطا و بخشش او جلوگیری نمیکند و هیچ آفرینندهای آفرینش او را ندارد و او سخاوتمندی بیانتهاست»
2- بیان گوشهای از نعمتهای بیپایان خداوند که انسان را درتمام مراحل رشد تکامل دربر گرفته و یاد از مهر مادر و مواظبت و پرستاری آنان را از الطاف خداوند میشمرد.
3- به شکر نعمتهای الهی اشاره میکند و خود را از ادای یک شکر نیز عاجز میداند.
4- استغفار و انابه عاجزانه به درگاه خداوند و طلب مغفرت از بارگاه حق تعالی.
هر فرازی از این دعا دریچهای از عشق و نور و محبت و توحید را در دل انسان میگشاید. ایشان با این دعا در صدد است انسان و خدا را بشناساند و نزدیکی آن دو را به هم نمایان کند. این نیایش منطقیترین رابطه خدا با انسان را توضیح میدهد. ایشان با همه وجود حضور خداوند و احاطه و اشراف او به همه ذرات هستی و نفوذ علم و قدرت و حیات او را به تکتک ذرات و موجودات عالم مشاهده مینماید و آن چه را میبیند بر زبان میراند.
5- فراگیری راه تعلیم و تربیت از خدا
6- شناخت و درخواست بهترین مسالتها.
7- تعلیم مفاهیم و ادبیات قرآن.
پی نوشت :
1. کافی، ج 2، صفحه 66
2. فرهنگ دهخدا، ج 10، ص 15818
3. رسول جعفریان، آثار اسلامی مکه و مدینه، نشر مشعر
عرفه آمد و من هنوز در کوچه پس کوچه های تنگ و تاریک دلم سرگردانم....هنوز دلتنگم و هنوز غریب....
امسال هم عرفه، اجازه ندادند عرفات باشم .... نتوانستم همنفس با فرشتگان و همصدا با مولایم در بهترین سرزمین"عرفات" نیایش کنم........
عرفه روز دعاست. روز بازگشت است؛ بازگشت به آغوش مهربان خدا. عرفه، روزی است که ناامیدی از درگاه خدا رخت برمی بندد.
التماس دعا
سلام دائی مسعود حرف نداری
برای ما هم دعا کنید .