شهید زنده است

 شهید زنده است  

در طول سی سال گذشته حدود سی و شش هزار شهید در تهران و دویست و پانزده هزار شهید در کل کشور که اگر جانبازان بالای پنجاه درصد و شیمیایی ها را که یکی پس از دیگری به شهادت می رسند هم به آن اضافه کنیم شاید به رقمی معادل سیصد هزار شهید برسیم و این بزرگترین حاصل ده ساله اول انقلاب تا پایان دفاع مقدس است که ابر مرد تاریخ معاصر یعنی حضرت آیت الله امام خمینی (ره) مرجع عالیقدر شیعیان جهان پرچمدار آن بود

 تعجب نکنید این مهمترین معارف اسلامی است که شهید زنده است ، شاهد است ، دارای بالاترین مقام است ستاره است ، شمع تاریخ است ، ذخیره است ، ما آنها را از دست نداده ایم بلکه آنها را بدست آورده ایم واین شهدا هستند که ماندند و گذشت زمان ما را با خود خواهد برد . آیا کسی شک دارد که شهدا ذخائر عالم بقاء هستند ، آیا کسی منکر آن است که فرهنگ شهادت و شهدا مملکت و نظام اسلامی را نگه داشته و بیمه کرده است ، آیا کسی هست که پس از اندکی آشنایی با شهدای این نظام و آثار بجا مانده از آنها که بزرگترین میراث معنوی و مادی نه تنها برای ایران بلکه برای جهان بشریت است شک داشته باشد که علی رغم ده سال هرج مرج های انقلاب و جنگ و میلیاردها خسارات مادی به این کشورخداوند آنچنان خونبهای ارزشمندی را به این مملکت عطا کرد که جهان در هزاره سوم و بلکه تا ابد مدیون و مرهون آن خواهد بود ؟!

اما افسوس و صد افسوس که ما این گنجهای عظیم را در دل قبرستان ها و اکثرا خارج از شهرهایمان و در دل خاکها پنهان کرده ایم و هر چه هم بالای منابر بگوشمان خواندند که شهدا زنده اند اما با آنها مانند  مردگان معامله کردیم و نا آگاهانه رفتار رژیم  سفـــّاک و جنایتکار طاغوت را که می کشت و با اسم مستعار در دل قبرستان پنهان می کرد ما نیز بعد از انقلاب همین کار را ادامه دادیم و امروز پس از سی سال تازه از خواب غفلت بیدار شده و فهمیده ایم خدا برخی از شهدا را به عنوان ذخیره برای امروز ما نگاهداشته که خوشبختانه آنها را کم کم به سطح شهرها آورده و در دانشگاه ها و مراکز مهم ، عَـلم می کنیم ، ولی ای کاش از همان روزهای اول شهدایمان را در کاخهای نیاوران و سعدآباد عـَلم می کردیم ، ای کاش آنها را در وسط میادین ولیعصر ، قدس و آزادی عـَلم می کردیم ،ای کاش آنها را در دل پارکهای بزرگ ملت و جمشیدیه و نیاوران عـَلم می کردیم .

ما که می دانیم در آینده نزدیک گلزارهای شهدا به ویژه تربت پاک سی هزار شهید در بهشت زهرا (س) به بزرگترین مراکز زیارتی برای عارفان ، عاشقان و آزادگان جهان تبدیل خواهد شد و از کاخهای بزرگ جهان نیز چشمگیرتر ساخته خواهد شد اما باید اعتراف کنیم که ما در این گذر تاریخی سی سال و حداقل سه نسل را تا کنون از دست داده ایم

ما که می دانیم در آینده نزدیک گلزارهای شهدا به ویژه تربت پاک سی هزار شهید در بهشت زهرا (س) به بزرگترین مراکز زیارتی برای عارفان ، عاشقان و آزادگان جهان تبدیل خواهد شد و از کاخهای بزرگ جهان نیز چشمگیرتر ساخته خواهد شد اما باید اعتراف کنیم که ما در این گذر تاریخی سی سال و حداقل سه نسل را تا کنون از دست داده ایم ، سه نسلی که اگر هر روز در داخل شهر و در راه مدرسه و دانشگاه و محل کار چشمش به شهدا و پداران و مادرانی که چون شمع ذوب شدند و رفتند میافتاد شاید امروز حداقل سی سال به اهداف شهیدان نزدیکتر شده بودیم ونه هر ساله یکسال دورتر شویم دلیل مدعای ما این است که امروزه هنوز وقتی مبتذلترین افراد هم که وارد گلزار شهیدان می شوند زانوی ادب و احترام به زمین می زنند و حداقل برای چند ساعتی که در کنار شهدا هستند خدایی می شوند حتی اگر مسلمان هم نباشند .             

براین اساس باید گفت که دیگر ادامه این راه ناصواب ( سپردن شهدا به قبرستانها ) عقلا و شرعا جایز نیست و نباید فریب جوسازیهای یک عده معاند و نادان را خورد که مخالف خدایی شدن شهرمان با نام و یاد شهدا هستند . باید هر آنچه متعلق به شهداست نگهداری و به مردم معرفی شود ، چه خانه ، مدرسه و چه محل کارشهیدان . باید به تعداد شهدا فیلم ساخت ، کتاب نوشت و از خاطرات آنها که دراذهان نزدیکان موجود است مستند تهیه کرد ، حتی یک عکس و دستنوشته ، فیلم ، صدا ، وصیت نامه ، نامه و هر آنچه متعلق به شهید است نباید از بین برود.باید نام تمامی شهدا بر روی معابر مهم شهرمان نقش ببندد و این وظیفه نظامی است که شهدا به خاطر بر پایی آن جان داده اند این چه معنایی دارد که برای نامگذاری باید خانواده شهدا درخواست بدهند و پیگیری کنند و چرا بنیاد شهید مدعی نامگذاری نشود؟!

در انتها توجه شما را به این فرمایش مقام معظم رهبری جلب میکنیم : بگذارید نام و یاد شهدا رنگ ثابت زندگی روزمره ما بشود مسئله شهدا مسئله شخص هم نیست که بگوییم می خواهیم اشخاص را تجلیل کنیم نه ما می خواهیم یک جریان را تجلیل کنیم که این جریان عبارت است از اینکه کسانی در راه خدا و در راه حق آنقدر حاضر به اقدامند که حتی وقتی پای جانشان به میان می آید حرفی ندارند جان را کف دست می گیرند و وسط میدان می روند بخش فرهنگ پایداری تبیان

منبع:شهید قلب تاریخ است