خاطراتی از همرزمان شهید حاج عبدالحسین آقایی

خاطراتی از همرزمان شهید حاج عبدالحسین آقایی

وقتی قامت به نماز می بست روح بلندش تا ملکوت به پرواز در می آمد و همه محو لحظات نماز خواندن او می شدند .حضورش باعث قوت قلب همه بود وقتی در جمع حاضر بود همانند نگین انگشتری و گل خوشبوئی بچه ها او را احاطه میکردند و هرکس حس می کرد که بهترین دوست اوست.  

متن ارسالی از برادر نجفی

او در حال اتمام تحصیل در رشته مهندسی نفت بود که بفرمان مقتدا و رهبرش به جبهه آمده بود .

حاجی یک عارف کامل به تمام معنا بود . عظمت روحی و فکری او باعث شد تا در ابتدای حضور در جبهه و جنگ سریعآ در رده های بالای معاون فرماندهی گردان برسد تا همه بتوانند از انوار الهی او بهره مند شوند .

او چهره ای مصمم جدی و مهربان داشت . عاشق حضور در برنامه های دعای پرفیض کمیل وزیارت روحانی عاشورا و دعای ملکوتی توسل بود

اومحَرم بچه های گردان کربلای اهواز بود و همیشه از نصایح و نظرات روشنگرش بهره می جستیم .

در عملیات پرافتخار والفجر هشت آنگاه که بانگ یازهرا (س) رزمندگان اسلام لرزه بر تن بعثیان عفلقی افکنده بود حاجی را به عرش الهی و میهمانی شهدا دعوت کرده بودند .

پس از شنیدن خبر شهادتش که توآم با خبر شهادت شهید غریب اسفندیار کیانپور بود بی اختیار این آیه شریفه در ذهنم حاضر شد :

« یا ایتها النفس المطمئنه

ارجعی الی ربک راضیه مرضیه فادخلی فی عبادی فادخلی جنتی