در آستانهى سالروز قیام بیستونهم بهمن ۱۳۵۶ مردم تبریز
بسماللهالرّحمنالرّحیم(۱)
الحمد لله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا محمّدٍ و آله الطّاهرین.
خوشامد عرض میکنم به همهی برادران و خواهران عزیز، مخصوصاً به
خانوادههای معزّز شهیدان، علمای محترم، مسئولین محترم، آحاد مردم و جوانان
عزیزی که این راه طولانی را پیمودید و امروز فضای حسینیّهی ما را معطّر
کردید به عطر ایمان و شور و انگیزهای که مخصوص شما است؛ این سلام درواقع
به همهی مردم تبریز و به همهی مردم آذربایجان است.
حقیقتاً روز بیستونهم بهمن در هر سال برای ما -یعنی برای این حقیر- یک
روز شیرین و مطلوب است و از نزدیک تجدید خاطره میکنیم با آنچه همواره از
مردم عزیز آذربایجان و مردم تبریز دیدهایم و احساس کردهایم و آگاهیم؛
یعنی همان شور و انگیزه و ایمان و نشاط و بیداری. حُسن بزرگ یک مجموعه از
مردم این است که آگاه باشند، بیدار باشند، ثابتقدم باشند، در فعّالیّت خود
دارای ابتکار باشند، راه را بشناسند، از خطرات راه واهمه نکنند و پیش
بروند، که اینها همه در شما مردم عزیز آذربایجان و مردم تبریز هست و دیده
شده و مکرّراً تجربه شده است؛ خدا را شکر میکنیم. حقیقتاً بنده وقتی میبینم
این شور و احساس و این گفتارها و بیانهای حاکی از ایمانِ عمیق و پرشور را،
خدا را سپاس میگزارم، خدا را شکر میکنم؛ اینها نشانهی نصرت الهی است.
خداوند متعال در قرآن به پیغمبرش میفرماید: هُوَ الَّذی اَیَّدَکَ
بِنَصرِه وَ بِالمُؤمِنین؛(۲) خداوند تو را با نصرت خود و بهوسیلهی عزم و
اراده و دستهای نیرومند مؤمنان و گامهای ثابت مؤمنان کمک کرد؛ نقش مؤمنین
این است. نقش شما جوانها، شما مردم عزیز و پُرانگیزه یک چنین نقش عظیمی است
که خدا در قرآن بیان میکند.
ادامه مطلب ...