واسطه فیض

واسطه فیض 

امام، واسطة فیض است. همواره توجه او به سوی آدمیان است و بهارآفرین و زندگی بخشی است. در زیارت شریف آن حضرت غایب از نظر، مهدی موعود(ع) می خوانیم: «السّلام علی ربیع الأنام و نضرة الأیّام؛ سلام بر بهار مردم و خرّمی روزگاران».1

به سبب وجود گرامی او، خداوند به جهانیان روزی می دهد و آسمان و زمین، به احترام او بر پاست: «و بیمنه رزق الوری و بوجوده ثبتت الْارض و السَّماء».2

دل او، دل بیداری است که همواره به یاد دوستان است و درد و رنج آنان را احساس می کند. او تجلّی رحمت واسعه خداوندی است: «همانا رحمت پروردگارتان بر هر چیزی وسعت دارد و من، همان رحمت پروردگارم».3

وجود مقدس حضرت حجت(ع) میان انسان ها، منبع برکت، دانش، درخشندگی، زیبایی و همه خیرات است. برکات وجود او و پرتو انوار وجود او، در همة دوران به بشر می رسد. این خورشید معنوی و الهی، واسطة زمین و آسمان است. او هرگز شیعیان خود را از یاد نمی برد و در رفع مشکلات فردی و اجتماعی مؤمنان کوتاهی نمی کند. از سخنان ملکوتی حضرتش که نشان دهندة همراهی خالصانة ایشان با بندگان خداست، این است که: « ما از شادمانی تان، شاد می شویم و در اندوهتان غم گساریم».4

چه بسیارند افرادی که هنگام گرفتاری ها به ایشان توسل جسته اند و مشکلشان حل شده است. ایشان در غیبت، همچون خورشیدی است که پشت ابرها پنهان است، ولی مردم از نور وجودش هماره بهره مندند. در سخنی نغز از امام زمان(ع) روایت شده است:«چگونگی سودرسانی من در زمان غیبتم، مانند سودرسانی خورشید است زمانی که ابرها آنها را از چشم ها پنهان سازند و من ایمن دهندة اهل زمینم، همچنانکه ستارگان، ایمن دهندة اهل آسمانند».5

پی نوشت ها:

1. بحارالانوار، ج 99، ص 11 و زیارت صاحب الامر./ 2. همان، ج 1، ص 94./ 3. همان، ج 52، ص 289./ 4. مفاتیح الجنان، دعای عدیله./ 5. همان.

سیّد حسن اسحاقی

ماهنامه موعود شماره 97