(خاطره ای از شهید حسین گودرزی)
ماجرا و محتوای خطبه متقین در نهج البلاغه امام علی (ع) که با اندکی تفاوت در کتاب شریف اصول کافی نیز آمده است یک مکتب انسان سازی است. یکی از یاران حضرت به نام همام از ایشان درخواست می کند اوصاف متقیان را به او تعلیم کند و حضرت او را از سنگینی بار معنا حذر می دهد. اما با اصرار همام، امام مجموعه ویژگی های انسان متقی را برمی شمارد و تابلویی از فضائل اخلاقی را به تصویر می کشد که سرلوحه رفتار هر انسانی است. از جمله می فرماید المؤمن بشره فی وجهه و حزنه فی قلبه. مؤمن شادیش را در چهره آشکار می کند و غمش را در دل نگه می دارد. سخن امام که به پایان می رسد روح همام از قفس تنش رها شده است. یکی از کج اندیشان که در آنجا حاضر است، زبان به ملامت می گشاید و حضرت او را عتاب می کند و می فرماید که موعظه نیک بر پاک طینتان اینگونه تأثیر می کند. این مقدمه را آوردم تا خاطره ای را از شهید گودرزی نقل کنم و در سالروز شهادت آن شهید سعید یادی از روح پاک و آسمانی او بکنم.
خاطره ای ارسالی از دکتر عبدالرزاق حسامی فر
در یکی از شبها که بچه های پایگاه در حیاط مسجد به ستون ایستاده بودند خلاصه ای از کتاب معاد شهید دستغیب را برای ایشان گزارش می کردم و در حین صحبت احساس می کردم که بچه ها از سر اجبار می شنوند و توجهی به گفتار ندارند. سخن که به پایان رسید حسین از میان ایشان به سراغم آمد و در حالی که به شدت تحت تأثیر قرار گرفته بود با شعف تمام جزئیات مطالب کتاب را ازمن جویا شد و من در حالی که سخت تحت تأثیر احوال او قرار گرفته بودم می دیدم که مواعظ نیک شهید دستغیب در ضمیر این جوان پاک طینت چه انقلابی برانگیخته است. احساس می کردم با یکی از یاران مولا و یک همام امروزین مواجه ام و به حال او غبطه می خوردم. مدتی بعد ایشان به درجه رفیع شهادت نائل شد و در حالی که تنها نان آور خانواده بود و این خود می توانست دلیلی موجه برای نرفتن به جبهه باشد، به جبهه رفت و جان عزیزش را فدای آرمان مقدسش کرد. خدایا ذره ای از آن آتشی که در نهاد این بزرگان برانگیختی در جان خسته ما بیفکن.
خاطره ای ارسالی از دکتر عبدالرزاق حسامی فر
